long time no talk
Blijf op de hoogte en volg Annejan
15 November 2015 | Cambodja, Phnom-Penh
sorry sorry sorry!!
na veel aandringen van mama schrijf ik nu toch maar een blog in de laatste 2 weken van mijn verblijf.
nou er is veel en weinig gebeurt in deze tijd.
1. ik ben weg in de comunne!
waarom? de kinderen kwamen niet meer naar school omdat ze naar hun khmr school moesten. ik zat dus iedere dag de hele dag alleen voor 1 uurtje les. dat ging dus niet meer werken.
2. ik geef nu engelse bijles.
van de amrste kinderen in Cambodja naar de rijkste.
WAUW dit is een enorm groot verschil. de kinderen spreken zo veel beter engels. in de commune as er een meisje van 14 die het alfabet nog moest leren. en nu geef ik les aan een jongen van 5 die zich zelf kan voorstellen.
dit grote veschil heeft 1 reden. GELD!
in Nederland hebben we zo veel geluk om gewoon naar school te kunnen gaan en te leren. hier is dat niet zo vanzelf sprekend.
als je geen geld hebt, geen school of je moet je ouders helpen met werken dus er is geen tijd om naar school te gaan.
hierdoor zijn erg veel mensen analfabeet.
het breekt mijn hart om te zien wat we in Nederland hebben en hoe ontevreden we daar mee zijn. Hier is ieder klein ding zo bijzonder.
ik was laatst uit eten en er kwam een jongetje voorbij die zei dat hij dorst had. Natuurlijk zonder te aarzelen koop ik een cola voor hem. toen ik deze aan hem gaf was hij zo dolgelukkig dat hij mij een knuffel gaf en me duizend maal bedankte.
mensen zijn hier zo gelukkig met niks. dit heeft mij echt mijn ogen doen openen. Als ik terug ben in Nederland ga ik zeker proberen te leven zoals ik hier doe. Dit betekend vooral blij zijn met wat je hebt en weten hoe gezegend ik ben met dat ik in Nederland geboren ben.
deze ervaring heeft mij zoveel rijker gemaakt. Om eerlijk te zijn wil ik niet meer naar huis.
I came to this country empty handed not knowing what was going to happen. I'm leaving this country with so many new expiriances, loved ones and a new vieuw on the world. I'm not ready to go home yet, but sometimes you have to things even though you dont want it. This was my first time in Cambodia, but for sure not my last. fell in love with the coutnry and the poeple.
my last 2 weeks are going to be great!!<3
na veel aandringen van mama schrijf ik nu toch maar een blog in de laatste 2 weken van mijn verblijf.
nou er is veel en weinig gebeurt in deze tijd.
1. ik ben weg in de comunne!
waarom? de kinderen kwamen niet meer naar school omdat ze naar hun khmr school moesten. ik zat dus iedere dag de hele dag alleen voor 1 uurtje les. dat ging dus niet meer werken.
2. ik geef nu engelse bijles.
van de amrste kinderen in Cambodja naar de rijkste.
WAUW dit is een enorm groot verschil. de kinderen spreken zo veel beter engels. in de commune as er een meisje van 14 die het alfabet nog moest leren. en nu geef ik les aan een jongen van 5 die zich zelf kan voorstellen.
dit grote veschil heeft 1 reden. GELD!
in Nederland hebben we zo veel geluk om gewoon naar school te kunnen gaan en te leren. hier is dat niet zo vanzelf sprekend.
als je geen geld hebt, geen school of je moet je ouders helpen met werken dus er is geen tijd om naar school te gaan.
hierdoor zijn erg veel mensen analfabeet.
het breekt mijn hart om te zien wat we in Nederland hebben en hoe ontevreden we daar mee zijn. Hier is ieder klein ding zo bijzonder.
ik was laatst uit eten en er kwam een jongetje voorbij die zei dat hij dorst had. Natuurlijk zonder te aarzelen koop ik een cola voor hem. toen ik deze aan hem gaf was hij zo dolgelukkig dat hij mij een knuffel gaf en me duizend maal bedankte.
mensen zijn hier zo gelukkig met niks. dit heeft mij echt mijn ogen doen openen. Als ik terug ben in Nederland ga ik zeker proberen te leven zoals ik hier doe. Dit betekend vooral blij zijn met wat je hebt en weten hoe gezegend ik ben met dat ik in Nederland geboren ben.
deze ervaring heeft mij zoveel rijker gemaakt. Om eerlijk te zijn wil ik niet meer naar huis.
I came to this country empty handed not knowing what was going to happen. I'm leaving this country with so many new expiriances, loved ones and a new vieuw on the world. I'm not ready to go home yet, but sometimes you have to things even though you dont want it. This was my first time in Cambodia, but for sure not my last. fell in love with the coutnry and the poeple.
my last 2 weeks are going to be great!!<3
-
15 November 2015 - 11:12
Niko Pronk:
Prachtig verhaal Annejan.
Jouw verhaal nu, is het verhaal waar ik op hoopte toen we jaren geleden voor het eerst samen naar Indonesie gingen. en nu heb je je verhaal, je blauwdruk voor je geluk voor de rest van je leven.
Ik ben ontroerd, trots, en gelukkig door je verhaal. Goed gedaan!!!!
Niko -
16 November 2015 - 10:20
Carla:
Lieve Annejan,
Wat een prachtige woorden! Ik hoop dat je dit alles vast kunt hoeden. Wat fantastisch zoals jij dit schrijft! Ik ben zo ongelooflijk trots op jou. Goed zo meid. Tot over 2 weken... -
16 November 2015 - 10:22
Carla:
Wat een mooie woorden Annejan. Wat geweldig dat je dit mee kunt maken. Wat fijn dat je dit allemaal zo ervaart. Ik ben zo trots op jou! Tot over 2 weken...
-
16 November 2015 - 16:54
Rini:
Moeders het zijn van die aanhangsels waar soms last van kunt hebben, soms gebruik van kunt maken en soms nodig hebt, zeker als ver en langere tijd van huis bent.
Voor mij hier is erg fijn om te lezen hoe het jou vergaat, wat je mee maakt enz enz.
Als het hier dan stil is kan alles nog eens terug lezen mijn gedachtes laten gaan en ervaren dat blij ben dat je het goed maakt.
Je periodes kent van intense eenzaamheid, zeker in de commune, ervaring hebt met het overwinnen van je angst tijdens de meest hardde onweer die ooit hebt meegemaakt., Het huis stond de schudde op zijn vesten.
Het mogen meemaken het verschil tussen arm en rijk. De liefde het ontvangen voor mens en land en het mooiste van als is dat je: AJ nog 2 weken en 2 dagen hebt en dan ben je thuis. Thuis in koude land en ik verwarm je met mijn armen en beloof je nu er staat een heerlijke maaltijd voor je klaar en luister naar je verhalen van deze mooie intense reis.
dag lieverd
tot gauw Rini
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
